Wyobrażenie Stanisława Konarskiego w sutannie, z piuską na głowie, pochodzi z historycznego wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. Razem z rzeźbiarskim przedstawieniem Chronosa i Sławy, szeregiem brązowych popiersi wybitnych Polaków oraz wystrojem malarskim tworzy program Sali Rycerskiej, urządzonej w latach 1781-1786 i mającej służyć przypominaniu osób szczególnie zasłużonych, a także chlubnych wydarzeń z historii Polski. Rzeźba jest jednym z 18 mniejszych popiersi ustawionych w Sali Rycerskiej, a jednym z trzech znajdujących się tam rzeźbiarskich przedstawień współcześnie żyjących osobistości, które Le Brun miał możność portretować ad vivum, dzięki czemu odznacza się ono głęboką charakterystyką postaci. Na przedniej ściance podstawy ryty i złocony napis: STA: KONARSKI. Stanisław (właśc. Hieronim Franciszek) Konarski h. Gryf (1700-1773). Syn Jerzego, miecznika inowrocławskiego, i Heleny z Czermińskich. Duchowny, działacz polityczny i społeczny, publicysta. Reformator szkolnictwa pijarskiego, założyciel Collegium Nobilium w Warszawie. Autor rozprawy O skutecznym rad sposobie albo o utrzymywaniu ordynaryjnych sejmów.