Wyobrażenie biskupa Andrzeja Chryzostoma Załuskiego, w sutannie i w piusce na głowie, pochodzi z historycznego wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. Razem z rzeźbiarskim przedstawieniem Chronosa i Sławy, szeregiem brązowych popiersi wybitnych Polaków oraz wystrojem malarskim tworzy program Sali Rycerskiej, urządzonej w latach 1781-1786 i mającej służyć przypominaniu osób szczególnie zasłużonych, a także chlubnych wydarzeń z historii Polski. Rzeźba jest jednym z 18 mniejszych popiersi ustawionych w Sali Rycerskiej. Do pierwowzorów ikonograficznych, na podstawie których popiersie Załuskiego mogło zostać wymodelowane, zaliczyć należy dwa miedzioryty: autorstwa Martina Bernigerotha St. z 1709 oraz Joducusa Egidiusa Kraussa, powstały zapewne przed 1718. Z przodu, pod popiersiem ryty napis: Załuski Na przedniej ściance podstawy ryty i złocony napis: ANDR. ZAŁUSKI / + MDCCXI. Andrzej Chryzostom Załuski h. Junosza (1650-1711). Syn Aleksandra, wojewody rawskiego, i Katarzyny z Olszowskich. Biskup kijowski od 1683, płocki od 1692, warmiński od 1699. Kanclerz wielki koronny od 1702. Brał udział w misjach dyplomatycznych do Hiszpanii, Portugalii, Francji, Rzymu i Holandii. Autor dzieł religijnych, mów i kazań.