Naczynie jest przykładem modnych w XVIII stuleciu wyrobów tzw. trompe l’oeil, imitujących warzywa, owoce i ptaki. Nie stanowiły one jednak wyłącznie dekoracji, ale pełniły rolę użytkową jako różnorodne pojemniki, w tym przypadku wykorzystywano je jako wazy na pasztety, z których słynął Strasburg. Ta waza na pasztet jest dziełem warsztatu Hannongów działającego w Starsburgu od 1710 r. Założył go przybyły rok wcześniej do tego miasta Charles-François’a Hannong, z zamiarem produkowania nie tylko fajansu, ale także porcelany. Wprawdzie w 1721 r. odkrył recepturę wyrobu porcelany miękkiej, ale wytwarzał wyłącznie fajansowe przedmioty. W latach 30. i pierwszej połowie lat 40. XVIII w. dekorację malarską udoskonalił jego syn Paul Hannong, od 1740 r. właściciel warsztatu. Naczynia dekorowano wielobarwnymi lambrekinami, kwiatami w stylizacji dalekowschodniej porcelany bądź bukietami europejskich kwiatów "au naturel" oraz monochromatycznymi wzorami w odcieniach błękitu. Trompe l’oeil wrowadził Hannong do repertuaru form w 1745 r. pod wpływem manufaktury w Hoechst. Tego typu wyrobyzaczęły następnie produkować manufaktury w Marsylii i Sceaux i kilka ośrodków w północnej i wschodniej Francji. Autorem dużej części modeli strasburskich trompe l’oeil był Jean-Guillaume Lanz. W zbiorach Zamku Królewskiego w Warszawie znajduje się jeszcze para analogicznych fajansowych naczyń na pasztety w formie słonek, również powstała ok. 1750 w Strasburgu. Anna Szkurłat