Rzeźba powtarza wyobrażenie hetmana Stefana Czarnieckiego z dużego popiersia wykonanego przez André Le Bruna do Sali Rycerskiej Zamku, do którego pierwowzór ikonograficzny stanowił zapewne obraz z pracowni Marcella Bacciarellego (obecnie w Muzeum Narodowym w Warszawie), powtarzający z kolei anonimowy, osiemnastowieczny wizerunek ze zbiorów wilanowskich. Zarówno na malowanym portrecie, jak i w popiersiu, hetmana przedstawiono z podgoloną czupryną, długą, trefioną brodą, pomarszczonym czołem i niewielkimi, lekko zaciśniętymi ustami. Widoczna na prawym policzku mała blizna przypominać ma zapewne o ranie, jaką Czarniecki odniósł w bitwie pod Monasterzyskami w 1653. Zasadniczą różnicą pomiędzy prezentowaną rzeźbą a jej pierwowzorem z Sali Rycerskiej jest ograniczenie ujęcia od dołu do niewielkiej partii wokół brody, z widocznym fragmentem zbroi, tzw. obojczykiem. Za prawdopodobnego autora popiersia można uznać Giacoma Monaldiego, ściśle współpracującego z Le Brunem przy serii wizerunków do Sali Rycerskiej, artystę doskonale rzeźbiącego w marmurze, ale często pozostawiającego różne fragmenty dzieł opracowane niezbyt dokładnie, a niekiedy nawet szkicowo. Przeciwko autorstwu Le Bruna, znanego z biegłości w oddawaniu anatomii ludzkiej, przemawiają: lekkie zachwianie proporcji i nieznaczna asymetria twarzy (widoczna w partii oczu i kości policzkowych), nazbyt schematyczne potraktowanie niektórych powierzchni – np. w partii zarostu, oraz pobieżne opracowanie partii niewypolerowanych (na odwrocie rzeźby). Popiersie pierwotnie znajdowało się w zbiorach księcia Stanisława Poniatowskiego, bratanka króla. Po 1792 zostało wywiezione z Warszawy i znalazło się w kolekcji księcia we Florencji. Jego losy w XIX i 1. poł. XX w. są nieznane. W 1966 zakupione w antykwariacie Frascione we Florencji trafiło do Victoria and Albert Museum w Londynie – błędnie atrybuowane przez Johna Pope’a-Hennessy’ego jako portret Andrei Dorii autorstwa Giovanniego A. Montorsolego; prawidłowo zidentyfikowane przez Andrzeja Ciechanowieckiego. Dar rządu Wielkiej Brytanii dla Zamku Królewskiego w Warszawie w 1980. Giacomo (Jakub, Jacobus) Monaldi (Rzym 1730-1798 Warszawa). Rzeźbiarz rzymski, syn rzeźbiarza Carla Monaldiego. Kształcił się w Akademii św. Łukasza. Od 1768 na dworze Stanisława Augusta w Warszawie. Wykonał wiele posągów, płaskorzeźb oraz popiersi portretowych do dekoracji Zamku Królewskiego, Zamku Ujazdowskiego i Łazienek Królewskich; niektóre z nich wspólnie z André Le Brunem. Stefan Czarniecki h. Łodzia (1599-1665). Syn Krzysztofa, starosty żywieckiego, i Krystyny z Rzeszowskich. Wojewoda kijowski od 1657, wojewoda ruski od 1664, hetman polny koronny od 1665. Zyskał sławę podczas najazdu szwedzkiego, wsławiając się m.in. obroną Krakowa w 1655.