Wróć do poprzedniej strony

Dodaj do ulubionych
Podstawowe informacje

szkliwione naczynie gliniane

ZKW.A.92
Miejsce powstania/znalezienia
Pałac Pod Blachą, dziedziniec główny, strefa XV (miejsce znalezienia)
Datowanie
1. poł. XIV w.
Technika
lepienie, polewanie
Tworzywo
glina
Rodzaj
naczynie ceramiczne
Rozwiń
Dział
Dział Badań Archeologicznych
Właściciel
Zamek Królewski w Warszawie – Muzeum
Bibliografia
Mroczek Rafał, Późnośredniowieczne zabytki ruchome z badań na dziedzińcu głównym pałacu Pod Blachą, "Kronika Zamkowa", Warszawa 2007, s. 63 ,77, tab 10 nr 71
Opis tekstowy

szkliwione naczynie gliniane

ZKW.A.92
Fragment – część wylewu z uchem – małego szkliwionego naczynia glinianego. Ucho taśmowate. Polewa zewnętrzna i wewnętrzna barwy brązowej, ceramika ceglasta. Naczynie charakteryzuje się lejkowato rozchylonym wylewem i najprawdopodobniej miało formę smukłego garnuszka o esowatym profilu. Na podstawie zachowanych fragmentów trudno dokładnie określić proweniencję naczynia. Niewiele wnoszą tu analizy chemiczne. Garnuszki, nie zdobione, zaopatrzone w jedno lub dwa ucha, to jedna z najpowszechniej spotykanych miniaturowych form szkliwionej ceramiki czerwonej na terenach północnej Europy. Ich fragmenty znajdowano na obszarach miejskich w północnych Niemczech i Danii. Fragment naczynia o podobnie ukształtowanym wylewie, znamy z materiałów z Kołobrzegu. Bliskie analogie do omawianych form stanowią zwłaszcza naczynia miniaturowe z Ribe na Jutlandii. Podobne wyroby pochodzą także z Pasewalk w Meklemburgii i Magdeburga w Saksonii, choć wykonano je z glin białych i pokryto szkliwem barwy zielonej. Zdecydowanie rzadziej tego typu ceramika występuje w Niderlandach. Cechy drugorzędne, takie jak kształt ucha, wykluczają raczej pochodzenie flandryjskie, czy niderlandzkie.
Czytaj więcej
Wystawy

szkliwione naczynie gliniane

ZKW.A.92