Alegorię słuchu wyobrażono jako kobietę częściowo okrytą płaszczem z tkaniny o deseniu kwiatowym podbitym barwną tkaniną, grającą na lutni, z prawą stopą opartą o księgę (?), a jej grze przysłuchuje się leżący za nią jelonek, na plincie plastyczne ulistnione gałązki z kwiatkami. Figurka należy serii alegorii Pięć zmysłów zamówionej przez carycę Elżbietę Pietrowną (1709–1762) w 1745 wraz z personifikacjami czterech kontynentów i czterech pór roku. Autorami modeli byli najwybitniejsi rzeźbiarze pracujący ówcześnie w manufakturze miśnieńskiej: kierownik pracowni rzeźby: Johann Joachim Kaendler oraz Johann Friedrich Eberlein i Peter Reinicke. Wykonanie tej serii między lipcem a listopadem 1745 potwierdzają zapisy w dziennikach ich prac. Model Słuchu zapisano w sierpniu 1745 w Dzienniku pracy Eberleina pod poz. 3 oraz w dzienniku pracy Ehdera pod poz. 7. Komplet figurek zachował się w zbiorach Ermitażu, a cztery figurki symbolizujące Wzrok, Słuch, Dotyk i Węch są w kolekcji Burghley House w Peterborough.