Półmisek owalny z uchwytami pętlowymi uniesionymi ku górze, zdobionymi reliefowymi liśćmi trzcin podkreślonymi złotem. Lustro dekorowane reliefem: na tle żłobień imitujących muszlę przegrzebka motyw pary łabędzi pływających w jeziorze wśród zarośli, w górze lecący żuraw.
Na kołnierzu malowane wielobarwnie połączone tarcze z herbem Brühla i jego żony Kolovrat-Krakowsk? pod koroną z labrami, podtrzymywane z obu stron przez lwy heraldyczne; trzy gałązki kwiatowe i same korony kwiatów w typie indianische Blumen. Krawędzie złocone.
Serwis łabędzi został wykonany w l. 1737–1742 na zlecenie Henryka hr. Brühla z okazji jego ślubu z Marią Franciszką Kolovrat-Krakowsk?. Zastawę stołową opracował główny modeler manufaktury, rzeźbiarz Johann Joachim Kaendler (1706–1775) przy współpracy Johanna Friedricha Eberleina oraz Johanna Gottlieba Ehdera (1717–1750).
Serwis przeznaczony dla 100 osób, liczący pierwotnie ponad 2200 elementów, był największym w XVIII w. i do dziś pozostaje najsłynniejszy, popularnie zwany (od głównego motywu) łabędzim. Ikonografia zastawy związana z wodą, mieszkańcami jej głębin – rzeczywistymi i mitycznymi oraz nadbrzeża, nawiązuje do nazwiska zleceniodawcy oznaczającego moczary. Pierwowzorami graficznymi reliefu były miedzioryty Wenzela Hollara na podstawie rysunków Francisa Barlowa, form naczyń i plastycznych elementów
– sztychy paryskiego złotnika Juste Aurele Meissonniera i obraz Francesca Albaniego Galatea w muszlowym rydwanie. Obecnie istnieje ok. 250–300 elementów zastawy, a ok. 100 z nich
znajduje się w zbiorach polskich.
W materiałach archiwalnych manufaktury miśnieńskiej odnotowany model takiego owalnego naczynia z uchwytami wykonany przez Eberleina w grudniu 1740 r. U. Pietsch w katalogu wystawy monograficznej tej zastawy określił je jako podstawę okrągłej teryny. Ich pojedyncze
przykłady, ale większych rozmiarów (44 × 32 cm).