Alegoria Węchu ukazana pod postacią kobiety ubranej w luźno udrapowaną suknię i płaszcz spływający z jej prawego ramienia na plecy i udrapowany z przodu wokół nóg jako rodzaj fartucha. Kobieta stoi opierając się lewym biodrem o prostopadłościenny filar, na którym stoi wazka pot-pourri, o którą opiera lewą rękę, w której trzyma girlandę spływającą po filarze, połączoną z drugą ułożoną obok naczynia. W prawej ręce, wzniesioną ku twarzy trzyma bukiecik kwiatów, który wącha. Przy prawej nodze kobiety ukazany niewielki piesek z nosem przy ziemi (brak ogona). Figurka należy do serii alegorii Pięć zmysłów zamówionej przez carycę Elżbietę Pietrowną (1709–1762) w 1745 wraz z personifikacjami czterech kontynentów i czterech pór roku. Autorami modeli byli najwybitniejsi rzeźbiarze pracujący ówcześnie w manufakturze miśnieńskiej: kierownik pracowni rzeźby: Johann Joachim Kaendler oraz Johann Friedrich Eberlein i Peter Reinicke. Wykonanie tej serii między lipcem a listopadem 1745 potwierdzają zapisy w dziennikach ich prac. Pracę nad alegorią Węchu odnotowano w Arbeitsberichte Eberleina we wrześniu 1745 pod poz. 3. Komplet figurek zachował się w zbiorach Ermitażu, a cztery figurki symbolizujące Wzrok, Słuch, Dotyk i Węch są w kolekcji Burghley House w Peterborough, a figurka uosabiająca Węch – w zbiorach V&A Museum.