Pięknie zakomponowany obraz o wysmakowanej kolorystyce przedstawia biblijną historię zapisaną w Księdze Wyjścia (Wj 17, 1–7). To opowieść o tym, jak Mojżesz ratuje umierających z pragnienia Izraelitów, dokonując cudu wydobycia wody ze skały. Wydarzenie to ukazane oczami Bassana może zaskakiwać. Pierwszy plan jest ciasno wypełniony wielopostaciowym tłumem ludzi i zwierząt. Nie ma wśród nich najważniejszej osoby – Mojżesza, którego drobną sylwetkę można dostrzec dopiero na trzecim planie, na tle krajobrazu bardzo przypominającego okolice Bassano del Grappa (region Veneto w Italii), rodzinnego miasta malarza.
Biorąc to wszystko pod uwagę, można dojść do wniosku, że artysta użył biblijnego tematu tylko jako pretekstu do tego, by po mistrzowsku ukazać wizerunki rozmaitych zwierząt, ludzi i przedmiotów. Nie jest to dalekie od prawdy, ponieważ Cud wyprowadzenia wody ze skały to przykład dzieła manierystycznego. Artyści tworzący w tym stylu, który spopularyzował się w XVI w., starali się nadać swoim pracom niepowtarzalne cechy. Opracowywali złożone kompozycje, postaciom przypisywali skomplikowane pozy, stosowali nienaturalną kolorystykę. Wszystko po to, by wykazać się mistrzostwem i uzyskać podziw klientów oraz innych artystów.
To niekonwencjonalne podejście do obrazowania sprawiło, że artysta był już podziwiany za życia, a niektóre z jego prac podobały się tak bardzo, że Bassano tworzył na potrzeby zleceniodawców powtórzenia wykonanych wcześniej dzieł. Pomagali mu w tym współpracownicy, a szczególnie synowie: Leandro i Francesco. Przykładowy obraz, bardzo podobny do prezentowanego tu dzieła (jednak z postacią Mojżesza umieszczoną na pierwszym planie), znajduje się w zbiorach Gemäldegalerie Alte Meister w Dreźnie. Inne realizacje tego tematu należą do kolekcji takich instytucji, jak Museo del Prado w Madrycie i Kunsthistorisches Museum w Wiedniu.
W polskich zbiorach publicznych znajduje się obecnie kilka obrazów malarzy z rodziny Bassanów, jednak nie dorównują one jakością obrazowi z kolekcji Zamku, a przede wszystkim żaden nie jest dziełem samego Jacopa Bassana.
Interesujący jest fakt, że Cud wyprowadzenia wody ze skały prawdopodobnie cały czas od momentu powstania pozostawał w regionie Veneto. Wiadomo, że od końca XVIII w. znajdował się w Palazzo Venier dei Leoni w Wenecji, który należał do hr. Girolama Manfrina (1742–1800/1802), zapewne do ok. 1870 r.