Dekoracyjność, wirtuozeria w przedstawianiu kształtów, ruchu, faktur i detali upierzenia ptaków, a zwłaszcza ich ekspresji, przyniosły de Hondecoeterowi wielką sławę, zarówno u współczesnych, jak i w wiekach późniejszych, kiedy to zyskał przydomek "Rafaela ptaków" (Juszczak, Małachowicz 2015, s. 199-200). Stąpający dumnie kogut, siedząca kura, biegające i spoczywające wokół nich kurczęta oraz pozostająca na drewnianej kłodzie powyżej para gołębi, ukazane są na tle fragmentu kamiennej ściany, za którą rozciągają się drzewa oraz oddalony krajobraz. Ptactwo umieszczone w bliskim planie, na tle elementu architektonicznego, zamykającego z jednej strony kompozycję, otwartej po drugiej zaś stronie na widok parkowego lub wiejskiego pejzażu, jest schematem zapożyczonym przez Melchiora de Hondecoetera od Fransa Snijdersa (1579–1657), jednego z pierwszych animalistów z Antwerpii (Juszczak, Małachowicz 2015, s. 199). Formuła ta powtarza się m.in. w dwóch dziełach de Hondecoetera z kolekcji Łazienek Królewskich (Kury z kurczętami, bażant i pawie, nr inw. ŁKr 851, Dwa koguty, kura z kurczętami, gołąb i dudek, nr inw. ŁKr 852). Obydwa obrazy, jak również niniejsze malowidło, pochodzą z galerii króla Stanisława Augusta, co znajduje potwierdzenie w katalogu jego kolekcji. Omawiany obraz wpisano pod numerem 1737 jako dzieło Melchiora de Hondecoetera przedstawiające koguta, kurę, małe kurczęta i gołębie, następnie je wykreślono i odnotowano sprzedaż niejakiemu Vatsonowi (Mańkowski 1932, s. 389). Ryszkiewicz ustalił, iż chodzi tu o sekretarza króla, Roberta Watsona (Ryszkiewicz 1981, s. 167), od którego córki obraz miał później przejść w posiadanie Ksawerego Branickiego (1816–1897), pierwszego właściciela zamku Montrésor.

[Magdalena Królikiewicz]