Obraz ukazuje popularny w sztuce włoskiego quattrocenta typ przedstawienia religijnego zwanego maestą (wł. majestat), który występował niemal wyłącznie w malarstwie toskańskim. Franchi namalował dzieło według obowiązujących wówczas kanonów. Zarówno skala, jak i gesty postaci zostały dokładnie przemyślane przez artystę. Matka Boska i Dzieciątko są najważniejsi na obrazie, dlatego ich postaci są największe, a ponadto umiejscowione w centralnej części sceny. Znacznie mniejsze postaci aniołów wyrażają postawami i gestami (pochylone głowy, ręce złożone na piersiach) głęboki szacunek dla Madonny i Dzieciątka. U stóp Marii stoją dwa wazony z kwiatami, wśród których można rozpoznać lilie i róże – rośliny tradycyjnie wiązane z Marią, symbolizujące czystość (lilia) oraz różaniec (róże). Wzorzysta tkanina unoszona przez anioły to rodzaj zasłony w symboliczny sposób oddzielającej świat Boga i aniołów od świata ludzi, a więc to, co święte, od tego, co ziemskie.
Mimo powagi tematu obraz ma charakter kameralny i cechuje się dużą elegancją, przejawiającą się m.in. w symetrycznej kompozycji, dekoracyjnym ułożeniu tkanin i wyszukanych fryzurach aniołów. Całości dopełnia rzeźbiona rama w formie bramy, dzięki której chociaż przez chwilę można znaleźć się w Królestwie Boga.
O tym, że Maria jest królową, dobitnie przekonuje jej szata obszyta gronostajowym futrem (dawniej mogli je nosić tylko władcy) oraz tron, na którym zasiada (jego fragment w postaci trójkąta zdobionego stylizowanymi liśćmi jest widoczny tuż nad głową Matki Boskiej).
Autor obrazu był wysoko ceniony w środowisku toskańskich malarzy – brał udział m.in. w dekorowaniu florenckiej katedry. Dziś jego prace znajdują się w takich muzeach, jak Galleria dell’Accademia we Florencji i Pinacoteca Nazionale w Sienie. Dzieło jest sygnowane przez Franchiego (opus Roselli Jacopo Franchi), co było wówczas wielką rzadkością. Świadczyło to z jednej strony o dumie artysty z wykonanego dzieła, a z drugiej o powszechnym szacunku, jakim musiał się cieszyć wśród lokalnej społeczności, która zaakceptowała podpis twórcy złożony na obrazie przeznaczonym do kultu.