Pierwsza z pary białych porcelanowych, klasycystycznych waz (wazoników) w formie lekytów attyckich na złoconych brązowych podstawach, z uchwytami w kształcie złoconych węży. Wazy umieszczone na niskich cokołach z otoczoną wieńcem oliwnym z owocami, okrągłą lejkowatą, polerowaną podstawą z nodusem o prostym uskoku i moletowanym wałku. Podstawa dźwiga kielich z ustawionych pionowo liści laurowych, w którym zamocowany jest porcelanowy korpus z białej, szkliwionej porcelany z krótką i wąską szyją z wylewem o krawędzi ujętej wydatnym ćwierćwałkiem. Wewnątrz szyjki malowany kobaltem znak firmowy – dwie skrzyżowane pochodnie. Górne części każdej z waz oprawione są w elementy z brązu złoconego ogniowo: w uskoku obręcz ze skórą węża z łuską, w niej zamocowane cztery kółeczka (do ew. przyłączenia dodatkowych elementów). W dolnej części brzuśca znajdują się okrągłe otwory, w których zamontowano uchwyty z parami węży, w dolnej części splecionych, wyżej lekko rozchylonych i nieco poniżej wysokości wylewu wywiniętych w dół i tworzących wąskie uszy, a następnie zgiętymi poziomo na boki, z główkami opartymi na obręczy brzuśca. Para powstała w latach 1773–1794, być może w oparciu o pierwowzór kompozycyjny Pierre’a Gouthiere (1732–1813), w założonej przez Jeana-Baptiste’a Locré Fabrique de la Courtille w Paryżu, działającej od 1773 r. i wytwarzającej według własnych receptur białą porcelanę o wysokiej jakości, wyróżniającej się szklistością. Aż do rewolucji, ze względu na monopol Sevres, wytwórnia ta nie mogła wytwarzać porcelany innego rodzaju. Klasycystyczne formy waz (kwadratowy cokolik, jajowaty brzusiec i motyw wężów oplatających szyję i wylew) żywo przypominają rysunek Jeana-Louisa Prieura zachowany w Gabinecie Rycin BUW, pochodzący z zespołu projektów do pierwszej przebudowy wnętrz Zamku. Wazy zdobią kominek w Sypialni ks. Józefa w Pałacu Pod Blachą.