Talerz okrągły o falistej krawędzi kołnierza. W centrum lustra, w ozdobnej złotej ramie, utworzonej ze stylizowanych ulistnionych gałązek oraz roccaille’ów, malowana wielobarwnie weduta holenderska. Na pierwszym planie scena rodzajowa przedstawia dwie pary pijące kawę lub herbatę przy stole ustawionym nad rzeką. Kołnierz zdobią łukowato wygięte podwieszone girlandy kwiatowe związane niebieskimi wstążkami. Przy brzegu talerza złoty ornament z wici roślinnej. W manufakturze w Miśni już w latach 30. XVIII w. wprowadzono do dekoracji weduty wzorowane na dziełach malarskich lub częściej na ich powtórzeniach graficznych. Artyści zdobili porcelanę miśnieńską głównie widokami Drezna bądź Saksonii, miniaturyzując obrazy m.in. Johanna Alexandra Thiele’go i Bernarda Bellotta. Często wykorzystywano również tzw. widoki holenderskie, malowane wielobarwnie lub monochromatycznie en camaieu purpurą manganu, wzorowane na XVII- i XVIII-wiecznychrycinach. Najokazalszym zespołem dekorowanym wedutami znanych miast Niderlandów i Indonezji jest tzw. Stadhouder Service wykonany w latach 1772–1774. Był to dar Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej dla stadhoudera Zjednoczonych Prowincji Niderlandzkich Wilhelma V Orańskiego. Pierwotnie składał się z 435 elementów. Weduty umieszczono w lustrze, w ramce analogicznej do tej na omawianym talerzu; kołnierzozdobiono trzema reliefowymi kartuszami z wielobarwnymi girlandami kwiatów, obramowanymi złotymi gałązkami, brzeg podkreślono wąskim pasem błękitu i złotem. Forma talerzy jest dość zapóźniona – posłużono się modelem neu-spanisch z 1756 r., być może dlatego, że Wilhelm V Orański w 1766 r. otrzymał 12 talerzy o tym wykroju od elektora Saksonii. Wówczas powstał prawdopodobnie drugi serwis analogicznie dekorowany wedutami wzorowanymi na rycinach, różniący się m.in. brakiem kartuszy reliefowych i kompozycją girland na kołnierzu, z któego pochodzi ten talerz.