Talerz płytki, okrągły z wąskim kołnierzem o gładkiej krawędzi, W lustrze i na kołnierzu rozmieszczone pojedyncze gałązki kwiatów i owadów z rzuconym cieniem, malowane wielobarwnie. Krawędź kołnierza podkreślona brązem. Motyw kwiatów wykorzystywano do dekoracji ceramiki już w starożytnej Mezopotamii. W zależności od epoki i obszaru powstawania ceramicznych przedmiotów były różnie przedstawiane, malowane lub grawerowane, ale zazwyczaj wzory czerpano z rodzimej flory. W nowożytnej Europie zdobiono więc majolikowe i fajansowe wyroby kwiatami rosnącymi w ogrodach i na łąkach, komponując je zwykle w bukiety, tworząc wici roślinne bądź rozrzucając pojedyncze gałązki na powierzchni. W XVII w. w Holandii, zwłaszcza w centrum ceramicznym w Delfcie, zdobiono fajanse wzorami oraz kwiatami w typie dalekowschodnim, inspirując się porcelaną importowaną z Chin i Japonii. Fascynacja tymi kruchymi przedmiotami doprowadziła w 1708 r. do założenia pierwszej w Europie manufaktury porcelany w Miśni w 1710 r. Przez pierwsze dwie dekady jej działalności formy i dekorację malarską niemal wyłącznie wzorowano na porcelanie dalekowschodniej. Na początku lat 30. XVIII w. stopniowo wprowadzano europejskie motywy (rośliny, owady i ptaki). Malowano je na podstawie graficznej dokumentacji zamieszczanej w atlasach botanicznych, entomologicznych oraz ornitologicznych. Indianische blumen, jak nazywano kwiaty utrzymane w stylizacji dalekowschodniej, ok. 1735 r. zastępowano przykładami rodzimej flory, odwzorowanymi nie tylko ze wspomnianychdzieł naukowych, ale również wcześniejszych (z XVI i XVII w.). Graficzne przedstawienia przenoszono wiernie na porcelanę, dlatego nazywano je kwiatami drzeworytniczymi lub kwiatami graficznymi (Holtzschnittblumen). Początkowo kwiaty ukazywano z tzw. rzuconym cieniem (Ombrierte Blumen), który odwzorowywano z ilustracji w atlasach. Kwiaty te malowanopojedynczo rozrzucone na powierzchni naczyń z serwisów do kawy i herbaty oraz zastaw stołowych. Apogeum stosowania tego motywu zdobniczego to lata ok. 1735–1745, następnie komponowano z nich bukiety, określając je europejskimi kwiatami (Europäische Blumen).