Szabla wykonana około 1795 roku dla wyższego oficera. Prawdopodobnie nie jest kompletem z pochwą, która należy do kompletu wyższego oficera artylerii. Głownia najprawdopodobniej wykuta we Frnacji Długość szabli w pochwie 103 cm, długość szabli bez pochwy 97,2 cm, długość ostrza 83,2 cm szerokość głowni przy jelcu 3,3 cm szerokość głowni na środku 2,8 cm szerokość głowni na sztychu 2,8 cm Na obu płazach znajduje się szerokie zbrocze długości 65,5 cm, które biegnie od jelca do początków sztychu. Długość sztychu 18,3 cm. Na obu płazach głownia szmelcowana na czarno na długości 42 cm od jelca. Szmelcowanie dodatkowo dekorowane jest złoconymi grawerunkami. Na awersie od dołu pod wąsem jelca ( na wytartym szmelcowaniu)kratka regencyjna w kartuszu, nad nią motyw floralny następnie panoplium wojenne z szablą, lancą i liśćmi lauru, następnie dwa motywy floralne. Na rewersie od dołu pod wąsem jelca (na wytartym szmelcowaniu) pole złocone tworzące swoisty kartusz z inicjałami trudnymi do odczytania. Ponad kartuszem dwa motywy floralne – gałązki i kwiaty, ponad nimi panoplium wojenne z działem, kulami armatnimi, werblem, toporem i oszczepem oraz gałązkami lauru, nad panoplium kolejny motyw floralny. Na grzbiecie szabli tuż przy jelcu grawerowane liście lauru. Grzbiet szlifowany na płask. Na obu płazach widoczne złote obramowania części szmelcowanej. Rękojeść długości 13,5 cm z okładzinami drewnianymi pokrytymi rozluźnionym już oplotem z drutu mosiężnego z miedzianymi uzupełnieniami. Do oplotu został użyty drut skręcany o dwóch grubościach i drut płaski. Na rękojeści znajduje się 20 oplotów z grubego drutu, między nimi oploty z drutu cieńszego skręcanego i płaskiego. Jelec wykonany z mosiądzu techniką odlewania długości 13 cm. Nad jelcem mała łatka skórzana oddzielająca jelec od szyjki pochwy. Ramię jelca zakończone dekoracyjnym motywem w kształcie głowy lwa. Kabłąk jelca załamany niemal pod kątem prostym dekorowany motywami floralnymi – w części centralnej kabłąka duża floralia rozeta. Kabłąk łączy się z głowicą, która także posiada dekory floralne ora ślimacznicę. Głowica posiada 5,5 cm długości i ma charakter naparstkowy, mocowana jest za pomocą jednego nitu. Od głowicy odchodzi warkocz i biegnie aż do jelca pod który wchodzi i do którego jest mocowany sworzniem. Na warkoczu znajdują się dwa nity mocujące. Warkocz i głowica mają wspólny motyw dekoracyjny w postaci obramowania przypominającego wzorem okna weneckie. Trzon rękojeści zwęża się ku głowicy i jest lekko pochylony w przeciwnym kierunku do krzywizny ostrza, dzięki czemu szabla świetnie leży w dłoni. Mały palec szermierza ma oparcie w zagięciutrzonu na wysokości głowicy. Wąsy jelca wydatne, łezkowate z motywem dekoracyjnym głowy marsa (popiersie mężczyzna z brodą w hełmie alla antica, ubrany w płaszcz, na obojczyku płaszcz spięty psiną) Pochwa szabli wykonana z blachy stalowej z mosiężnymi okuciami. Długość pochwy 88,7 cm. Na pochwie znajduje się ostroga długości 10,3 cm. Mosiężne okucia posiadają mosiężne ryfki i mosiężne koluszka. Na okuciach dekor w postaci dwóch skrzyżowanych luf armatnich pod koroną zamkniętą oraz liście lauru i dębu. Ryfki zdobione motywem sznurowym i floralnym. Szyjka pochwy wykonana z mosiądzu. Szabla wyważona jest 13 cm od jelca. Głownia ma krzywiznę 4,5 cm. Szabla jest lekka, zdatna do fechtunku technicznego pieszego. Można nią zadawać cięcia z nadgarstka, przedramienia ora sztychy. Szabla nie posiada śladów użytkowania wojennego. Nie ma pewności czy szabla tworzy komplet z pochwą. Brak korespondujących stylistycznie motywów dekoracyjnych, i dodatkowo szyjka pochwy nie jest idealnie spasowana z głownią. Stan konserwatorski bardzo dobry.