Victor Louis był francuskim architektem okresu wczesnego klasycyzmu. Za jego najwybitniejsze dzieło uznaje się Teatr Wielki w Bordeaux. W latach 1765–1766 pracował nad projektem przebudowy Zamku Królewskiego w Warszawie na zlecenie króla Stanisława Augusta, któremu nie przypadły do gustu wnętrza urządzone w czasach saskich. W lipcu 1765 r. francuski architekt przybył do Warszawy i po dyskusjach ze Stanisławem Augustem zaprezentował mu swoją koncepcję przebudowy. Wtedy też zapewne powstał projekt przedstawiający propozycję czterech wariantów dekoracji malarskiej plafonu. Zbliżony do kwadratu kształt oraz proporcje kompozycji sugerują, że miała ona zdobić plafon paradnej klatki schodowej, przylegającej do owalnej Sali Senatu, ulokowanej przy tzw. Dziedzińcu Kuchennym, od strony obecnej Bramy Senatorskiej. Oba te pomieszczenia widoczne są na rysunku architektonicznym Louisa przedstawiającym rzut pierwszego piętra Zamku, a znajdującym się w zbiorach Gabinetu Rycin Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie (Gab. Ryc. BUW. Zb. Król. T. 192, nr 1). Louisowski projekt architektoniczny nigdy nie został zrealizowany. Dlatego także program dekoracji plafonu nie wyszedł poza ramy malarskiego szkicu na papierze. W środkowej części przedstawienia została wyobrażona kopuła, a w niej trzy postacie unoszące się na obłoku: rozrzucająca kwiaty alegoria Przepychu, na wpół roznegliżowana bogini Fortuna z gałązką oliwną i rogiem obfitości oraz Sława z trąbką. Po prawej dolnej stronie obramienia kopuły umieszczono, fragment przewieszonej na niej draperii, za którą widoczne są dwie postacie w popiersiu. W narożach widnieją cztery alternatywne kompozycje z postaciami oraz motywami antycznymi. W lewym dolnym rogu: siedzący na panopliach brodaty mężczyzna w hełmie i z tarczą, odziany w togę w kolorze burgundu. W lewym górnym rogu: dwóch niewolników spoczywających obok fontanny ozdobionej girlandą kwiatową. W prawym górnym rogu: po obu stronach oculusa putta z rogami obfitości. W prawym dolnym rogu: para satyrów flankujących wazę z kwiatami. Pomiędzy postaciami umieszczonymi w narożach artysta namalował zdobione wolutami i kwiatowymi festonami kartusze. Trzy z nich podtrzymywane są przez putta. Czwarty, w formie koła, został obwiedziony jedynie girlandą kwiatową. Akwarela jest utrzymana w tonacji szarości, brązu i różu, z subtelnym dodatkiem zieleni. Jeszcze w XVIII w. naklejono ją na karton w kolorze pistacjowej zieleni, w okresie późniejszym umieszczono w passe-partout o barwie zgaszonego pompejańskiego różu i oprawiono w pozłacaną drewnianą ramę z tabliczką, na której wygrawerowano napis: LOUIS. Zanim projekt dekoracji plafonu trafił na rynek antykwaryczny, był częścią prywatnej kolekcji. Najprawdopodobniej został podarowany przez Louisa przodkowi ostatniego prywatnego właściciela podczas współpracy nad jedną z realizacji architektonicznych.