Solid, złota moneta rzymska, wprowadzona przez Kontantyna I (306-337) w zachodniej części Imperium. Solid ważył ok. 4,55 g. W Bizancjum bity do XI w., w zmienionej formie produkowany później w innych państwach europejskich. Konstancjusz II (337–361), Flavius Iulius Constantius, drugi syn Konstantyna I i Fausty, ur. w 317 r. Podniesiony do rangi cezara w 324 r. Po śmierci ojca w 337 r. otrzymał wszystkie prowincje wschodnie w Azji Mniejszej i Cyrenii, a dwa lata później Trację. Zm. w 361 r. Postanowione w 324 r. założenie Konstantynopola – jego poświęcenie uroczyście obchodzono 30 maja 330 r. – było owocem dojrzałej i głęboko przemyślanej polityki. Rzym bowiem, od czasów kryzysu, w jaki popadło Cesarstwo w III w., tracił nieustannie znaczenie ekonomiczne i polityczne, zachowując tylko swój prestiż – miasta o tysiącletniej tradycji. Tetrarchowie lokalizowali swe rezydencje bliżej rubieży imperium: w Trewirze, Mediolanie, Akwilei, Sirmium, Serdice, Tessalonice, Nikomedii. Zakładając nową stolicę, miasto od podstaw chrześcijańskie, Konstantyn chciał, aby przypominała ona Rzym. Konstantynopol osadzono więc na siedmiu wzgórzach, miasto miało czternaście kwartałów-dzielnic, miało forum, kapitol, senat itd. Tradycja obligowała jednak Konstantyna, toteż Rzym miał zachować pierwszeństwo dawnej stolicy, co uwidacznia także przedstawienie na rewersie monety Konstancjusza II: Constantinopolis zajmuje pozycję drugorzędną – zwraca się ku zasiadającej wprost Romie i usytuowana jest po jej lewej stronie. [Borys Paszkiewicz, Anita Chiron-Mrozowska, oprac. Michał Zawadzki]