Stopa czarki o regularnym wykroju złożonym z symetrycznie rozmieszczonych odcinków zaokrąglonych wypukłych i wklęsłych oraz prostych zdobiona przy krawędzi – na całym obwodzie – grawerowanymi trójkątami, a od spodu – szlifowanymi soczewkami ułożonymi koncentrycznie. Trzon tralkowy fasetowany, czasza fasetowana na rzucie owalu, przewężona u nasady, wyżej wybrzuszona, o "falistej" krawędzi wylewu wyciętej w łuki zamykające fasety, z prostym, zagiętym uchwytem. Grawerowana dekoracja czaszy rozmieszczona została na poszczególnych fasetach. Na jednym z szerszych pól umieszczono klejnot rodu Schaffgotschów – drzewo z dewizą rodziny: Aucun temps ne le change, na drugim – siedzącego przy stole mężczyznę palącego fajkę. W polach bocznych flankujących szersze fasety przedstawiono pojedynczych grających na bębnie i trębaczy oraz samych trębaczy, zaś pole naprzeciw uchwytu wypełnia przedstawienie fragmentu ogrodu. Dekoracji dopełnia ornament złożony z rocaille’ów, akantu i lambrekinu. Szkła z dewizą i klejnotem Schaffgotschów powstawały od końca XVII w. – najpierw w warsztacie Fryderyka Wintera, a następnie w hucie Preusslerów – w Szklarskiej Porębie. Schaffgotschowie – panowie na Chojniku i Cieplicach przyczynili się do rozwoju gospodarczego i kulturalnego regionu, m.in. zakładając hutę szkła w Cieplicach i pierwszą szlifiernię wodną na Śląsku koło Piechowic. Czarka ma typową formę tego typu przedmiotów, przeznaczonych do podawania różnego rodzaju słodyczy, które powstawały na Śląsku w XVIII w, zwłaszcza w drugiej tercji. Czarka na cukry została przekazana do zbiorów zamkowych legatem Tadeusza Wierzejskiego w 1974 wraz z dużym zespołem szkieł śląskich liczących 30 obiektów, w tym także innych czarek, co stanowi ok. 85% obecnej zamkowej kolekcji wyrobów hut śląskich.