Flasza ma korpus prostopadłościenny, na ramionach fasetowany z dwiema poziomymi, równoległymi liniami, szyjkę krótką, cylindryczną, z fasetowanym przy wylewie pierścieniem. Na jednej z szerszych ścianek brzuśca rytowana dekoracja: na paludamencie zwieńczonym mitrą książęcą dwa herby w owalnych polach: z prawej herb własny Radziwiłłów pod mitrą książęcą, z lewej – Leliwa pod koroną hrabiowską. Znajdujące się na flaszy herby należy wiązać z Hieronimem Florianem Radziwiłłem (Trąby) i jego żoną Magdaleną z Czapskich (Leliwa). Flaszę wykonano z okazji ich ślubu w 1745. Magdalena była drugą żoną Hieronima Floriana, a małżeństwo to, jak i poprzednie (z Teresą Sapieżanką), zakończyło się rozwodem w 1751. Forma flaszy i jej opracowanie szlifierskie oraz grawerowana dekoracja heraldyczna są typowe dla rozwiązań stosowanych w hucie nalibockiej. Flasza jest jednym z dwóch do dziś zachowanych wyrobów huty nalibockiej ze szkła kolorowego szkła – drugim jest analogiczna ciemnozielona flasza znajdująca się w zbiorach Muzeum Zamku w Łańcucie. Z materiałów archiwalnych wiadomo, że w hucie nalibockiej wytapiano szkło barwione w masie: granatowe, lazurowe, zielone, seledynowe, żółte, czarne, mleczne i czerwone – rubinowe. Flasza znajdowała się w zbiorach dr Władysława Klugera w Krakowie, następnie w kolekcji Tadeusza Wierzejskiego, który przekazał ją do zbiorów zamkowych legatem w 1974.