Popiersie Cosima I dei Medici przypisane zostało po raz pierwszy Giovanniemu Battiście Cacciniemu przez Adolfa Venturiego. Atrybucja ta została później poparta przez innych badaczy, którzy zwracali uwagę na podobieństwo w sposobie rzeźbienia poszczególnych elementów: twarzy, zarostu, kołnierza oraz płaszcza obszytego futrem, z analogicznymi partiami w pewnych dziełach tego artysty, m.in. w popiersiach: Baccia Valoriego, Karola Wielkiego oraz malarza Andrei del Sarto, a także w figurze Francesca I Medici, którą Caccini wyrzeźbił do Palazzo Vecchio ok. 1594. Za włączeniem rzeźby do oeuvre Cacciniego opowiedział się m.in. Thomas Martin, wyrażając jednocześnie opinię, że bardziej prawdopodobne jest datowanie popiersia na lata 1590-1600. W zbiorach Fund. Ciechanowieckich w Warszawie znajduje się inne popiersie autorstwa tego rzeźbiarza, wyobrażające być może syna księcia Cosima I – Ferdynanda Medici, pod względem stylowym bardzo zbliżone do tutaj prezentowanego. Rzeźba dawniej znajdowała się w zbiorach Principi del Drago w Rzymie, a od ok. 1975 w kolekcji prywatnej w Wielkiej Brytanii. Dar rządu RFN dla Zamku Królewskiego w Warszawie w 1980. Giovanni Battista Caccini (Rzym 1556-1613 Florencja?) Włoski rzeźbiarz, architekt i restaurator zabytków antycznych. Uczeń Giovanniego Antonia Dosiego, razem z nim przeniósł się w 1575 do Florencji, zyskując z czasem pozycję największego rzeźbiarza w mieście. Członek Accademia del Disegno. Autor rzeźb religijnych (w kościołach S. Maria Maggiore i S. Maria degli Angeli we Florencji, katedrze w Orvieto, kościele S. Martino w Neapolu i in.), a także m.in. płaskorzeźb do drzwi katedry w Pizie i figur do wielkiego ołtarza w Santo Spirito we Florencji. Pracował dla Medyceuszów. Razem z warsztatem wykonał rzeźby mitologiczne i przedstawienia pór roku do Ogrodów Boboli. Autor popiersi portretowych. Cosimo I dei Medici (1519-1574). Syn Giovanniego dalle Bande Nere i Marii di Jacopo Salviati. Otrzymanie przez niego w 1569 tytułu wielkoksiążęcego od cesarza Karola V dało początek linii książęcej rodu. Ożeniony z Eleonorą z Toledo, córką wicekróla Neapolu. Zasłynął jako mecenas sztuki. W 1560 założył galerię – późniejszą Galeria degli Uffizi.