Wyobrażenie w popiersiu Giovanniego Battisty Cambiaso, w noszonej przez dożów pelerynie z gronostajów, z niewielką kryzą pod szyją i długą peruką na głowie, powstało w oparciu o całopostaciowy posąg doży, zamówiony u Bocciarda w 1772, z przeznaczeniem do ustawienia w Sali Wielkiej Rady Palazzo Ducale. Ta zniszczona podczas pożaru w 1777 statua przedstawiała Cambiasa w stroju ceremonialnym, z berłem w dłoni. Popiersie skupia w sobie cechy charakterystyczne dla twórczości Bocciarda. Dbałość o oddanie szczegółów oraz wierne przekazanie rysów i charakteru modela przy jednoczesnym swobodnym skłonieniu głowy pozwalają widzieć w rzeźbie zarówno echa przemijającego już baroku rzymskiego, jak i wpływy francuskiej sztuki portretowej XVIII stulecia. Popiersie Cambiasa powstało być może na zamówienie rodziny doży w trakcie jego krótkich rządów lub bezpośrednio po jego śmierci. Rzeźba znajdowała się dawniej w kolekcji prywatnej w Paryżu; zidentyfikowana przez Andrzeja Ciechanowieckiego. Dar rządu RFN dla Zamku Królewskiego w Warszawie w 1980. Pasquale Bocciardo (Genua 1710?-1790/91 Genua) Rzeźbiarz i sztukator genueński. Syn rzeźbiarza Andrei Bocciarda, uczeń Domenica Caprile i Giacoma Antonia Ponsanellego. Od 1751 członek nowo utworzonej genueńskiej Accademia Ligustica di Belle Arti, od 1777 kierował tam pracownią rzeźby. Autor wielu portretów (m.in. zasłużonych obywateli Genui), nagrobków oraz rzeźb o tematyce sakralnej, wykonywanych głównie do wnętrz kościelnych. Z tyłu popiersia ryty napis: Cambiaso Giovanni Battista Cambiaso (1711-1773), potomek patrycjuszowskiej rodziny genueńskiej. Doża od kwietnia 1771 do grudnia 1772. Zasłynął jako dobroczyńca i mecenas sztuki; inicjował i współfinansował m.in. budowę kościołów, dróg, mostów oraz renowację Palazzo Ducale.