Wyobrażanie Scypiona Afrykańskiego pochodzi z historycznego wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. Jest jedną z czterech figur wodzów antycznych umieszczonych w Sali Tronowej. Rzeźba inspirowana była stereotypowymi posągami Rzymian w togach (togati). Wzór dla głowy mógł stanowić wizerunek kapłana Izydy z bazaltowej rzeźby w Palazzo Rospignoli w Rzymie. Figury z Sali Tronowej, którą wyposażono z inicjatywy króla Stanisława Augusta w latach 1784-1786, miały służyć, analogicznie do zespołów rzeźb w innych salach zamkowych, propagowaniu określonych treści, ściśle wiążących się z funkcją wnętrza. Zamówione u Puccinellego figury mogły być odczytywane jako personifikujące cnoty kardynalne, którymi powinien odznaczać się każdy władca: Scypion symbolizował Wstrzemięźliwość, Hannibal – Męstwo, Pompejusz – Sprawiedliwość, natomiast Juliusz Cezar – Mądrość. Fakt, że Stanisław August zdecydował się na zamówienie podobizn osobistości żyjących w okresie republiki rzymskiej, miał zapewne skłaniać do refleksji nad historią i ustrojem Rzymu, na związki z tradycją którego powoływała się, jak wiadomo, część społeczności szlacheckiej. Nie bez znaczenia dla wyboru bohaterów rzeźb przez króla pozostawał też prawdopodobnie fakt, iż wszyscy wyobrażeni przez Puccinellego starożytni mężowie pojawili się na stronicach Rozmów na Polach Elizejskich Fénelona, lektury niezwykle popularnej w tym okresie. W świetle Rozmów Scypion, Hannibal, Pompejusz i Cezar, postacie, które toczyły ze sobą nie tylko spory na polu bitwy, ale również na arenie politycznej, symbolizują "[...] bezsens agresywnego czynu wojennego, nietrwałość sławy okupionej cudzą krzywdą, nieczyste mechanizmy rządzenia i pychę władców". Była to aż nazbyt oczywista aluzja do uwikłanej w spory wewnętrzne Rzeczypospolitej ostatniej ćwierci XVIII w. Pracując nad poszczególnymi rzeźbami, Puccinelli zapożyczył stroje wodzów, a także niektóre rozwiązania formalne m.in. ze znanych zabytków antycznych. Chcąc ocenić poziom pracy artysty, stwierdzić należy, że jakkolwiek w wielu partiach figury zdradzają niewystarczającą znajomość anatomii, to np. sposób modelowania draperii przyczynił się do wykreowania interesujących kontrastów światłocieniowych. Rzeźby do 1939 pozostawały w Sali Tronowej. W 1939-1983 przechowywane były w Muzeum Narodowym w Warszawie; eksponowane m.in. w Starej Pomarańczarni. W 1983 przekazane do odbudowanego Zamku. Sygn.: ANG. PUCCINELLI – ryta z tyłu, na podstawie. Na przedzie podstawy ryty napis: SCIPIO AFRICANVS. Scypion Afrykański, właśc. Publius Cornelius Scipio Africanus Maior (235-183 p.n.e.), konsul rzymski i wódz w okresie II wojny punickiej. Wyróżnił się m.in. w bitwie pod Kannami (216 p.n.e.). W 209 p.n.e. zdobył Nową Kartaginę, najważniejszą bazę Kartagińczyków w Hiszpanii. Organizując wyprawy przeciwko Hannibalowi, pokonał go pod Zamą w 202 p.n.e.