Przedstawienie kanclerza Jana Szembeka, z nagim torsem i odkrytą głową, pochodzi z historycznego wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. Razem z rzeźbiarskim przedstawieniem Chronosa i Sławy, szeregiem brązowych popiersi wybitnych Polaków oraz wystrojem malarskim tworzy program Sali Rycerskiej, urządzonej w latach 1781-1786 i mającej służyć przypominaniu osób szczególnie zasłużonych, a także chlubnych wydarzeń z historii Polski. Rzeźba jest jednym z 18 mniejszych popiersi ustawionych w Sali Rycerskiej. Mogła zostać ona wymodelowana na podstawie portretu Szembeka pędzla Adama Mányokiego, znajdującego się dawniej w zbiorach króla Stanisława Augusta (obecnie w Łazienkach Królewskich w Warszawie). Jeżeli Le Brun istotnie oparł się na tym wizerunku, to powtórzył za nim jedynie rysy modela. Bogaty strój i peruka a la lion, w jakich sportretował Szembeka Mányoki, zostały w popiersiu zastąpione odkrytą głową i nagim torsem – elementami świadczącymi o chęci idealizacji portretowanego na wzór antyczny. Z przodu, pod popiersiem ryty napis: SeMBek Kanc: Na przedniej ściance podstawy i ryty i złocony napis: JOAN: SZEMBEK / + MDCCXXXI. Jan Szembek h. własnego (zm. 1731). Syn Franciszka, kasztelana kamienieckiego, i Barbary z Rupniowskich. Marszałek Izby Poselskiej w 1701. Bliski współpracownik króla Augusta II; jeden z przywódców konfederacji sandomierskiej 1704. Kanclerz wielki koronny od 1712.