Wyobrażenie Jerzego Mniszcha w szubie (?) z futrzanym kołnierzem, pochodzi z historycznego wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. Razem z rzeźbiarskim przedstawieniem Chronosa i Sławy, szeregiem brązowych popiersi wybitnych Polaków oraz wystrojem malarskim tworzy program Sali Rycerskiej, urządzonej w latach 1781-1786 i mającej służyć przypominaniu osób szczególnie zasłużonych, a także chlubnych wydarzeń z historii Polski. Rzeźba jest jednym z 18 mniejszych popiersi ustawionych w Sali Rycerskiej. Pierwowzorem, według którego wykonano popiersie, mógł być miedzioryt autorstwa Lucasa Kiliana, powstały przed 1638. Sygn. odlewnika: IOH: Ehrenfried / DIETRICH / GOSS MICH IN / WARSCHAU / DEN 29. IANUAR / ANNO 1782 – ryta z tyłu, pod popiersiem Z przodu, pod popiersiem ryty napis: Mniszech Na przedniej ściance podstawy ryty i złocony napis: GEO: MNISZECH / + MDCXIII. Jerzy Mniszech h. własnego (ok. 1548-1613). Syn Mikołaja, podkomorzego koronnego, i Barbary z Kamienieckich. Wojewoda sandomierski od 1590. Protektor i teść Dymitra Samozwańca, pretendenta do tronu moskiewskiego. W 1604 rozbił pod Nowogrodem wojska nieprzychylne Dymitrowi.