Wyobrażenie kanclerza w zbroi i drapowanym płaszczu podbitym futrem, pochodzi z historycznego wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. Razem z rzeźbiarskim przedstawieniem Chronosa i Sławy, szeregiem brązowych popiersi wybitnych Polaków oraz wystrojem malarskim tworzy program Sali Rycerskiej, urządzonej w latach 1781-1786 i mającej służyć przypominaniu osób szczególnie zasłużonych, a także chlubnych wydarzeń z historii Polski. Rzeźba jest jednym z czterech tzw. wielkich popiersi. Rysy twarzy Zamojskiego przypominają te znane z jego malarskiego wizerunku autorstwa Marcella Bacciarellego (MNW), z ok. 1781-1786, zatem współczesnego rzeźbie. Na obrazie ubrany jest w płaszcz podbity futrem, kontusz i koszulę z wykładanym kołnierzem. Popiersie powtarzano w różnych materiałach. W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się wersja marmurowa rzeźby. W Muzeum Diecezjalnym w Zamościu, zamku w Kórniku i Muzeum Zamoyskich w Kozłówce przechowywane są natomiast egzemplarze brązowe – prawdopodobnie wszystkie z nich powstały w 2. poł. XIX w. w zakładzie Charles’a Christofle’a w Paryżu. Sygn. odlewnika: IOHANN EHRENFRIED / DIETRICH / GOSS MICH IN WARSCHAU / 1782 – ryta z tyłu, pod popiersiem Na przedniej ściance podstawy ryty i złocony napis: IOANNES: ZAMOYSKI / + MDCV. Jan Zamojski h. Jelita (1542-1605). Syn Stanisława i Anny z Herburtów. Mąż stanu, polityk i dowódca wojskowy, kanclerz wielki koronny od 1578, hetman wielki koronny od 1581. Jeden z najbliższych współpracowników króla Stefana Batorego, w latach jego panowania kierował polityką wewnętrzną i zagraniczną państwa. Założyciel Ordynacji Zamojskiej.