Figurka należy do licznej grupy statuetek powtarzających kompozycję figury konnej elektora bawarskiego Maksymiliana II Emanuela, wykonanej w 1714 przez pochodzącego z Antwerpii Guillaume’a (Guillelmusa) de Groffa i ustawionej w rezydencji elektorskiej w Monachium. W figurkach z tej grupy, wyobrażających m.in. królów: Francji – Ludwika XIV, Anglii – Jerzego I i Wilhelma III oraz Szwecji – Karola XII, powtórzono układ figury konia i postaci jeźdźca, pomijając – widniejące w monachijskim pierwowzorze – figury pokonanego Turka leżącego pod kopytami końskimi i uskrzydlonego geniusza unoszącego się nad władcą. Figurka wyobrażająca Augusta II najbliższa jest statuetce konnej Ludwika XIV. W obu zachowano niemal identyczną pozę konia, powtórzono układ końskiej grzywy, formę skóry lamparciej pod siodłem i kształt fałd płaszcza jeźdźca. Fakt powstania wszystkich wymienionych figurek w tej samej pracowni potwierdza również zastosowana technika. W figurce Augusta II, podobnie jak w pozostałych, figura konia, czaprak ze skóry lamparciej i figurka jeźdźca odlewane były osobno i później montowane. Duże podobieństwa zachodzące pomiędzy rzeźbami z tej grupy pozwalają na hipotetyczne odtworzenie niezachowanych fragmentów: kształt lejców trzymanych niegdyś przez Augusta II był zapewne taki sam, jak w figurce wyobrażającej króla Francji. Zasadniczą cechą wyróżniającą poszczególne przedstawienia jest natomiast indywidualizacja w sposobie ukazania władców: wierne oddanie rysów twarzy i zróżnicowanie strojów. Podczas gdy np. Ludwika XIV widzimy w stroju stylizowanym na antyczny, to Augusta II – we współczesnej mu zbroi i modnej w tym czasie krótkiej peruce. Takie wyobrażenie Wettina przypomina m.in. wizerunek Augusta II na koniu, namalowany przez Louisa de Silvestre’a ok. 1718. Rzeźba zidentyfikowana na rynku antykwarycznym w Paryżu i zakupiona przez Andrzeja Ciechanowieckiego w 1966. Podstawa dodana przez Andrzeja Ciechanowieckiego. [za: Artur Badach]