Medaliony Orderu Orła Białego, z których siedem zachowało się do chwili obecnej, przez długi czas uznawane były za pierwsze odznaki Orderu Orła Białego. Najnowsze badania dowodzą jednak, że odznaki orderowe w formie krzyża istniały już wcześniej, a medaliony traktować należy jako tzw. małe ordery, które noszone były w zastępstwie krzyży. W żaden sposób nie umniejsza to ich wartości, jako że krzyży z najwcześniejszego okresu funkcjonowania Orderu Orła Białego nie znamy. Dotychczasowa historiografia za moment powstania Orderu Orła Białego uznaje spotkanie Augusta II z carem Piotrem I w Tykocinie, które odbyło się jesienią 1705 r., co wiąże się z rozpowszechnieniem przez ówczesną prasę informacji o ustanowieniu tegoż orderu. Wiadomo jest, że w Tykocinie król nadawał "małe ordery" – medaliony, stąd pochodzenie istniejących do dzisiaj medalionów Orderu Orła Białego należy wiązać w dużej mierze z tym właśnie wydarzeniem. Przedstawieniami, czyli Orłem Białym z tarczą, na której znajdują się krzyż oraz dwa skrzyżowane miecze elektorskie na stronie głównej oraz ukoronowanym monogramem królewskim na odwrociu, medaliony nawiązują do znanych nam krzyży z okresu saskiego. Inna jest oczywiście forma, kompozycja, a także brak dewizy orderowej Pro Fide Rege et Lege.