W księdze depozytów Muzeum XX Czartoryskich kufel został zapisany na pozycji 168, z datą 10 VII 1940 r. pokrywającą się z datą inwentaryzacji, której ślady w postaci dopisków o lokalizacji obiektów znalazły się na marginesie księgi . Dopisek na dole opisu kufla: " z Sieniawy, 1938 r. – zwrócona przez die Sonderbeauftragten 10.VII 40". Przy nazwisku ks Augustyna Czartoryskiego jako składającego depozyt widnieje znak zapytania, tak więc osoba dokonująca wpisu nie była pewna tej informacji. Na marginesie księgi – dopisek ołówkiem dotyczący lokalizacji :"Skarbiec 10 VII 40"oraz nr inw. po włączeniu Muzeum do MNK : DMNK-Cz 29. W drugiej księdze depozytowej założonej w 1953 r. kufel zapisano pod nr 29 jako paterę XIX-wieczną, depozyt Augustyna Czartoryskiego z 1940 r.. Czarka wycofana przez Adama Karola Czartoryskiego 21. VII 1997 r. i nabyta wówczas przez Andrzeja Ciechanowieckiego i ofiarowana do zbiorów Fundacji im. Ciechanowieckich. Wcześniejsze oznakowania na obiekcie: DMNK - Cz. 29 Fundacja Zbiorów im. Ciechanowieckich w Zamku Królewskim w Warszawie. Znaki przy brzegu naczynia, na zewnętrznej, nie złoconej powierzchni: 1. znak miejski Augsburga słabo czytelny, 2. znak imienny złotnika Balthasara Haydta (Seling 1980, t. III, s. 194, nr 1534) 3. znak kontrybucyjny z lat 1809-1810 bity na terenie całego cesarstwa austriackiego , cecha średnia 4. znak kontrybucyjny z lat 1806-1807 cecha duża bita przez probiernię krakowską Czarka owalna, o ośmiolistnym kołnierzu, z dwoma esowatymi, niewielkimi uszkami na krótszej przekątnej. Wręb wyodrębniony falującym ornamentem sznurkowym, kołnierz zdobiony symetrycznym, trybowanym ornamentem z ceowato ułożonych liści. Owalne lustro ozdobione trybowaną sceną : drogą na tle drzew podąża dwóch jednakowo umundurowanych ludzi, pieszy i konny. Na pierwszym planie, ukazany od tyłu, jeździec ze strzelbą na plecach, nieco głębiej - piechur ze strzelbą na ramieniu, obok którego, widoczny tylko częściowo, idzie chart. Złocenia: na lustrze naczynia: tło, figury myśliwych, kopyta konia, siodło i uprząż; na kołnierzu: tło Choć określona w księdze depozytowej Muzeum XX Czartoryskich jako falsyfikat z końca XIX w., czarka ta jest oryginalnym dziełem Balthasara Haydta specjalizującego się w tego typu naczyniach. Seling wymienia w dorobku Haydta 7 czarek na cukry , w tym – aż 4 w Państwowym Muzeum Historycznym w Moskwie, wśród nich – jedną z figurą konnego strzelca. W domu aukcyjnym Sotheby’s (18-19 maja 1998 r. poz. 87) wystawiono na sprzedaż podobną, datowaną 1670-74 czarkę Haydta, w kształcie wydłużonego owalu i o kołnierzu dekorowanym identycznym ornamentem z symetrycznych palmet, choć nieco mniejszą ( 12 cm. szer.), z bardzo zbliżonym wyobrażeniem pieszego ze strzelbą na ramieniu, ukazanego na tle krajobrazu . Postać tę charakteryzują te same, wydłużone proporcje i miękki, sumaryczny modelunek.