Jest to szkic do niezrealizowanego obrazu o tym samym tytule. Książę zasiada na tronie o wysokich podłokietnikach i zaplecku dekorowanym tkaniną z wizerunkami orła i gryfa. Jest ubrany w przylegające do nóg nogawice, obszerną szatę obrzeżoną futrem i trzewiki zapinane na paski. Nogi wspiera na poduszce, lewą rękę trzyma na wysokości piersi, prawą wspiera się na kielichowo ukształtowanym zwieńczeniu podłokietnika (nie jest to czara kielicha, jak podaje H. Małachowicz w katalogu zbiorów Zamku "Malarstwo do 1900. Katalog zbiorów. Zamek Królewski w Warszawie", Warszawa 2007, nr kat. 209). U stóp księcia siedzi pies – wymowna aluzja do opuszczenia księcia przez wszystkich za wyjątkiem wiernego zwierzęcia. W tle po prawej widoczny obraz z Chrystusem ukrzyżowanym (aluzja do nagłej i niezasłużonej śmierci) oraz postać zaglądająca ukradkiem do wnętrza, w którym przebywa książę. Matejko skoncentrował cały dramatyzm wydarzenia w postaci księcia, który zdaje się osuwać z tronu. Jest to artystyczna interpretacja niejasnych okoliczności śmierci księcia, który żył tylko 23 lata i zmarł w 1526, zaledwie 2 lata po swoim bracie Stanisławie, który żył 24 lata. Po śmierci książąt władczynią Mazowsza została Anna, ich siostra, która jednak musiała się zrzec autonomii księstwa na rzecz Korony. Płótno jest sygnowane w prawym dolnym rogu: "J M / 1865". Obraz został podarowany do zbiorów Zamku w 1977 przez Florentynę Rotter i Zbigniewa Rotter, jej syna.