Przedstawiony na obrazie jeździec ubrany w mundur polskiego oficera to być może 23-letni Celestyn Gintowt Dziewiałtowski, późniejszy generał- -adiutant króla (1780) i podpułkownik wojska koronnego (1785). Młodzieniec sportretowany został na tle sielskiego krajobrazu podrzymskiej wsi. To capriccio z Mauzoleum Plaucjusza nad rzeką Aniene nieopodal Tivoli. Obraz należy do cyklu czterech portretów konnych autorstwa Bernarda Bellotta, które król Stanisław August zamówił u artysty w 1773 r. Wykonanie obrazów poświadczone zostało przez samego malarza w spisie dzieł dostarczonych na dwór królewski: quattro picolli quadri di invenzione con cavalli presi dalla natura e Figure... Obraz zarejestrowany został także w 1795 r. w rękopiśmiennym inwentarzu obrazów na Zamku Królewskim pod numerem 459 i tytułem: Le page Gintowt a cheval, suivi d’un palfrenier a livrée du Roi (Catalogue des Tableaux appartenant a Sa Ma[jesté] Le Roi de Pologne 1795, Archiwum Główne Akt Dawnych, Archiwum Księcia Józefa Poniatowskiego, sygn. 202). Trzy pozostałe płótna z tego cyklu przechowywane są obecnie w zbiorach muzealnych. Są to: Pułkownik Königsfels uczący księcia Józefa Poniatowskiego jazdy konnej i Stajenny prowadzący konia należące do Muzeum Narodowego w Warszawie oraz Portret konny oficera husarii z kolekcji Kunsthistorisches Museum w Wiedniu. Miejsce przechowywania omawianego obrazu przez długi czas było nieznane. To wyjątkowa seria dzieł Bellotta, obejmująca rzadkie w twórczości tego wybitnego wedutysty obrazy rodzajowe. Tematy hippiczne pojawiające się w sztafażach jego monumentalnych kompozycji miejskich i krajobrazowych zyskały tutaj autonomię. Jest wielce prawdopodobne, że było to konsekwencją zaleceń samego mecenasa – król Stanisław August przekazywał pracującym dla niego malarzom swe oczekiwania i niezwykle precyzyjne wskazówki, również dotyczące kompozycji powstających dla niego obrazów. Przywrócenie tego doskonale udokumentowanego dzieła do królewskiej kolekcji malarstwa stanowi bez wątpienia wielkie wydarzenie w historii odbudowy dawnych zbiorów Zamku Królewskiego w Warszawie. Obraz został uroczyście dołączony do jubileuszowej wystawy monograficznej Bernardo Bellotto. W 300. rocznicę urodzin malarza (23 IX 2022– 8 I 2023 r.). Stało się to w 250. rocznicę powstania samego obrazu i 225. rocznicę opuszczenia przez niego murów warszawskiego zamku. Zakup możliwy był dzięki dofinansowaniu ze strony dziewięciu fundacji oraz dwóch spółek Skarbu Państwa. Są to w kolejności alfabetycznej: Fundacja Banku Pekao SA, Fundacja Enea, Grupa Azoty, Jastrzębska Spółka Węglowa SA, Fundacja KGHM Polska Miedź, Fundacja PGE, Fundacja PKO Banku Polskiego, Fundacja Polskiej Grupy Zbrojeniowej, Fundacja PZU, Fundacja TAURON, Fundacja Totalizatora Sportowego.