Ferdynand Zweig (1896–1988) był polskim ekonomistą i socjologiem pochodzenia żydowskiego. Studiował prawo i ekonomię w Wiedniu i Krakowie, następnie przez szereg lat wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim. W okresie dwudziestolecia międzywojennego aktywnie zajmował się publicystyką gospodarczą. Prowadził dział ekonomiczny w wysokonakładowym dzienniku "Ilustrowany Kurier Codzienny". Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Wielkiej Brytanii, później zaś wykładał na uczelniach izraelskich. Na emigracji porzucił ekonomię, poświęcając się socjologii, w której to dziedzinie jego prace zyskały znaczący rozgłos. Jako ekonomista Zweig opowiadał się za liberalizmem gospodarczym. Kładł nacisk na rozwiązania umożliwiające swobodne działanie jednostek, ujęte jednak w ścisłe ramy prawne i niepozbawione komponentu socjalnego. W pracy O programie gospodarczym Polski postulował szybką rozbudowę przemysłu i wolny handel jako drogę prowadzącą ku rozwojowi kraju. Dzieło Cztery systemy ekonomii. Uniwersalizm – nacjonalizm – liberalizm – socjalizm stanowiło zaś próbę syntezy myśli społeczno-ekonomicznej, w której uwypuklił wagę elementów politycznych i ideowych oraz ich splot z zagadnieniami ściśle gospodarczymi. Dostrzegając uwiąd koncepcji liberalnych i towarzyszący mu wzrost znaczenia ruchów nacjonalistycznych i socjalistycznych w latach trzydziestych ubiegłego wieku, Zweig wierzył jeszcze w odwrócenie tendencji. Sam zresztą dokonał później korekty stanowiska, akceptując istnienie gospodarki planowej jako niezbywalny warunek zachowania demokracji i wolności. Wśród innych ważnych prac Zweiga warto wymienić pozycje: The Economics of Consumers’ Credit, Ekonomia i technika, Zmierzch czy odrodzenie liberalizmu. [Grzegorz Jeż]