Wincenty Witos (1874–1945) – polityk, publicysta; trzykrotny premier II RP; przywódca Polskiego Stronnictwa Ludowego "Piast" i Stronnictwa Ludowego; członek Ligi Narodowej. Urodził się w Wierzchosławicach w chłopskiej rodzinie. Włączył się w ruch ludowy w Galicji jako publicysta prasy ludowej. W 1898 r. ożenił się z Katarzyną z domu Tracz, mieli córkę Julię. W 1911 r. zdobył mandat do Rady Państwa w Wiedniu. Kierował w Galicji Polską Komisją Likwidacyjną gotową do uznania prawowitego rządu centralnego w Warszawie. W dniach Bitwy Warszawskiej był na pierwszej linii frontu. W wyborach do sejmu i senatu Rzeczypospolitej z jesieni 1922 r. PSL "Piast" stał się ważną siłą polityczną, bez której nie mogła powstać większość parlamentarna oparta na sojuszu z narodowcami. Po tragicznej śmierci prezydenta Narutowicza, z inicjatywy Witosa powstał – ostatecznie wiosną 1923 r. – rząd Chjeno-Piasta. Po raz trzeci Witos został premierem w maju 1926 r., w warunkach długotrwałego przesilenia rządowego i gróźb płynących ze strony marszałka Piłsudskiego gotowego do przerwania kryzysu parlamentarnego siłową metodą. W obliczu przewrotu majowego i przedłużających się walk ulicznych w stolicy gabinet Witosa podał się do dymisji. Był współtwórcą Centrolewu. Doprowadził do zjednoczenia ruchu ludowego i powstania Stronnictwa Ludowego w 1931 r., którego pozostał liderem. Wtrącony do twierdzy brzeskiej i skazany na 1,5 roku więzienia. Udał się na emigrację do Czechosłowacji. Po wybuchu wojny odmówił współpracy z Niemcami; pozostawał w areszcie domowym w Wierzchosławicach. Zmarł 31 X 1945 r., a jego pogrzeb w Krakowie miał charakter ceremonii państwowej. [Jan Żaryn]