Talerz płytki, okrągły, o gładkiej krawędzi kołnierza. Głównym motywem zdobniczym umieszczonym w lustrze jest pięciodzielna tarcza z herbami Polski, Litwy i elektorów saskich pod mitrą książęcą w ozdobnym kartuszu zwieńczonym królewską koroną. Pozostałą powierzchnię lustra dekorują swobodnie rozmieszczone indianische Blumen i snopki zboża; na kołnierzu widnieje złota rozbudowana bordiura ornamentalna, jego krawędź podkreślono złotem. Okoliczności powstania serwisu koronacyjnego nie zostały do dziś wyjaśnione przez badaczy miśnieńskiej porcelany. Wcześniejsze sugestie, że mógł być wykonany jeszcze w 1730 r. dla Augusta II (zm. 1 II 1733) należy odrzucić. Najprawdopodobniej zamówiono go po 5 października 1733 r. – elekcji syna Augusta II, Fryderyka Augusta na króla Rzeczypospolitej. Serwis przewieziono do Krakowa w związku z jego koronacją na króla Polski jako Augusta III, jednak podczas uroczystej uczty służył jedynie jako ozdoba – prezentowany w kredensie. Wynikało to z liczby (77!) naczyń, niewystarczającej do serwowania dań na uczcie dla kilkuset osób. Tę liczbę potwierdzają inwentarze Pałacu Japońskiego, gdzie został umieszczony po powrocie do Drezna w 1734 r. i oznakowany tzw. numerem Johanneum N=147 / W. W inwentarzu z tego roku w zapisanych pod tym numerem 77 naczyń, wymieniono tylko 37 talerzy, z których jeszcze 36 wymienia inwentarz z 1770 r. , a 35 – z 1779 r.