Obraz przedstawia scenę dziejącą się we wnętrzu drewnianego szałasu. Siedzący na podściennej ławce mężczyzna o siwych włosach i brodzie gra na prostej fujarce. Wokół niego zgromadzonych jest siedem innych osób: siedzący tuż przy nim chłopiec (trzymający kapelusz), czterech młodych mężczyzn (jeden z nich, ukazany po skrajnie z lewej wspiera się na ciupadze i pali fajkę, drugi, ukazany skrajnie po prawej dokłada gałęzi do żaru pod kotłem) oraz dwie kobiety w chustkach na głowach (widoczne w głębi). Po prawej stronie obrazu, przez uchylone drzwi i znajdujący się nad nimi prześwit w konstrukcji szałasu, widoczne są spowite chmurami górskie hale i turnie zasnute chmurami oraz kępy drzew iglastych. Wszystkie postaci noszą stroje noszone tradycyjnie w rejonie Podhala. Są to wersje uproszczone, codzienne, prawie zupełnie pozbawione ozdób. Tylko jeden z mężczyzn nosi szeroki skórzane pas zapinany na cztery klamry. Warto zwrócić uwagę, że mężczyzna na pierwszym planie, w centrum nie nosi obuwia, co wskazuje na jego niższy status ekonomiczny. Jako jedyny nie nosi też żadnego ubrania wierzchniego, tylko spodnie, koszulę i kapelusz. Jest to scena, która dobrze pokazuje ówczesne fascynacje kulturą ludową i kulturą regionów, charakterystyczne nie tylko dla artystów i intelektualistów Polski pod Zaborami, ale i pozostałych rejonów Europy. Obraz jest sygnowany w prawym dolnym rogu: "Wojciech Gerson / 1862". Został podarowany do zbiorów Zamku Królewskiego w Warszawie w 2010 r. przez Bankową Fundację im. Leopolda Kronenberga.