Mały, sześcioboczny zegarek kaflowy wsparty na trzech nóżkach w kształcie wydatnych, zwiniętych ślimakowato wolut. Sześciościenny bęben mieszczący mechanizm ujęty od góry i dołu w profilowane gzymsy, zaopatrzony w prostokątne przeszklone otwory w gładkim obramieniu. Na gzymsie górnym osadzona sześcioboczna płyta, na niej szeroka obręcz ze złoconego srebra z grawerowanymi podziałkami: godzinową z rzymskimi cyframi i minutową z cyframi arabskimi. W środkowym, okrągłym polu grawerowana podziałka z arabskimi cyframi do nastawiania budzika i trzy otwory do nakręcania. Wskazówki ażurowe, szmelcowane. W pokrywie osłaniającej tylną płytę mechanizmu osadzona czasza dzwonka. Płyta z ozdobnym, ażurowym kokiem i młoteczkiem z grawerowaną główką, zaopatrzona w grawerowaną sygnaturę zegarmistrza: "Lorenc Baytelrok Lublin" oraz "Nr 12" i innym charakterem pisma "1780 Rok". Siedlecka (s. 102) wzmiankuje tożsamego z Lorencem Baytelrokiem Belcelrota jako zegarmistrza lubelskiego wytwarzającego zegary kaflowe, uznając zegary kaflowe za "najpopularniejszą w Lublinie przez większość wieku XVIII" przytaczając przykład takiego zegara roboty Baytelroka z Muzeum Narodowego w Warszawie (il. 50).