Filiżanka w formie czarki o półkulistej czaszy osadzonej na niskim cokoliku. Zewnętrzna powierzchnia czarki pokryta czarną farbą o brązowym odcieniu, zdobiona jest malowanymi złotem scenkami z życia Chińczyków ukazanych na tle krajobrazu. Wnętrze czarki – całkowicie złocone. Filiżanka należy do grupy przedmiotów w stylu chinoisierie. Dekoracja nawiązująca do dalekowschodnich wyrobów z laki była bardzo modna w latach dziewięćdziesiatych XVIII stulecia, a wysokiej klasy złocenia są charakterystyczne dla naczyń wytwarzanych w wiedeńskiej manufakturze w okresie sorgenthalowskim (1784-1805). Złocenie filiżanki wykonano techniką Hochgold, różnicując grubość warstwy złota aby uzyskać wrażenie wypukłości rysunku – a wręcz płytkiego reliefu. Złocenia tego rodzaju o różnorodnych motywach, a także kontrastach powierzchni matowych i wypolerowanych, uzupełniały bogate barwne ornamenty zdobiące porcelanę. Czas powstania filiżanki można określić z dokładnością do roku, ponieważ oprócz sygnatury manufaktury wiedeńskiej oznaczono ją datującym stemplem rocznym – liczbą "95" w wycisku. Stempel roczny umieszczano na porcelanie wiedeńskiej manufaktury od 1784 : do końca XVIII w. była to dwucyfrowa końcówka daty, a od 1800 – trzycyfrowa. Dodatkowy numer "29" wyciśnięty przy sygnaturze odnosi się do tokarza Michaela Lorenza, pracującego w manufakturze wiedeńskiej w latach 1780-1827. Filiżanka mogła pochodzić z tego samego serwisu do herbaty co imbryk nr inw. ZKW/112, gdyż często zastawy z przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XVIII wieku składały się z elementów wymodelowanych w okresie paru lat. W 1974 wraz z imbrykiem nr inw. ZKW/112 została przekazana do zbiorów zamkowych legatem Tadeusza Wierzejskiego.